Labels

Friday, April 18, 2008

Ενάντια στο μέλλον που μας ετοιμάζουν...οι ανάγκες μας

Κλείνει σχεδόν ένας χρόνος από το ξεκίνημα των μεγαλειωδών κινητοποιήσεων των φοιτητών ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που επιχειρείται στα πανεπιστήμια, με βασική αιχμή το νέο νόμο πλαίσιο και την αναθεώρηση του άρθρου 16 του συντάγματος. Τα μέτρα αυτά όμως είναι στιγμιότυπο της γενικότερης αναδιάρθρωσης στα ανώτατα ιδρύματα υπό την καθοδήγηση της Ε.Ε. που μόνο στόχο έχει την υποταγή της επιστημονικής γνώσης, των πανεπιστημίων και των φοιτητών στις ανάγκες του κεφαλαίου και των επιχειρηματιών.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θέσει στόχο να γίνει η ανταγωνιστικότερη οικονομία παγκοσμίως εώς το 2010. Έτσι δημιουργείται ο Κ.Ε.Χ.Α.Ε. (Κοινός Ευρωπαϊκός Χώρος Ανώτατης Εκπαίδευσης) με στόχο τη διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας της ευρωπαϊκής ανώτατης εκπαίδευσης την αποτελεσματικότερη σύνδεσή της με την αγορά εργασίας. Οι τρεις βασικές κατευθύνσεις που θέτονται από τις συνδιασκέψεις των ευρωπαίων υπουργών παιδείας στη Μπολόνια και στην Πράγα είναι οι εξής:

  1. Θεσμοθέτηση 2 κύκλων σπουδών
  2. Δημιουργία συστημάτων αξιολόγησης
  3. Δημιουργία θεσμών δια βίου εκπαίδευσης

  1. Έχουμε διάκριση δύο κύκλων σπουδών (3+2) προπτυχιακό και μεταπτυχιακό. Το πτυχίο του πρώτου κύκλου υποβιβάζεται σε σχέση με το ισχύον σε bachelor χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα. Στον δεύτερο κύκλο σπουδών (master), όπου θα καταλήγει σε μεταπτυχιακό τίτλο, θα μπαίνει ένα μικρό ποσοστό πτυχιούχων bachelor. Θα δίνονται πτυχία στο σύνολο του γνωστικού αντικειμένου μόνο θεωρητικά, αφού οι γνώσεις θα είναι ειδικευμένες (Τα μεταπτυχιακά γίνονται για τη μελέτη ενός συγκεκριμένου τομέα της επιστήμης)
  2. Η αξιολόγηση, όσο ωραία λέξη κι αν ακούγεται, θα γίνεται με τα εξής κριτήρια:

ι) Τεχνοκρατικά, όσον αφορά στην ανταποδοτικότητα της σχολής, στην σύνδεση των προγραμμάτων σπουδών με τις ανάγκες της αγοράς, τις πιστωτικές μονάδες κτλ.

ιι) Ακαδημαϊκά, το οποία μόνο θεωρητικά υπερασπίζονται το πανεπιστήμιο από την εισβολή της αγοράς σε αυτό, αφού δε γίνεται παρά ένας κρίκος στην αλυσίδα της καπιταλιστικής παραγωγής.

Έτσι επιτυγχάνεται :

· Η διάλυση του ενιαίου πτυχίου και η αντικατάστασή του από το ατομικό (που κάθε φοιτητής θα φροντίζει ατομικά να γεμίζει με credits τον ατομικό φάκελο προσόντων) και κατά συνέπεια τη μη συνοχή μεταξύ αποφοίτων της ίδιας σχολής και τη μη συλλογική διεκδίκηση για την κατοχύρωση εργασιακών και επαγγελματικών δικαιωμάτων.

· Η δημιουργία ιδρυμάτων υψηλού επιπέδου σπουδών που θα παρέχουν αποφοίτους στην αγορά με κατάλληλα εφόδια για τις ανάγκες της αγοράς και ιδρυμάτων χαμηλού επιπέδου που θα παράγουν τη συντριπτική πλειοψηφία των αποφοίτων που θα είναι ειδικευμένοι, αναλώσιμοι, ανταγωνιζόμενοι μεταξύ τους και χαμηλόμισθοι.

· Όσα πανεπιστήμια δεν εναρμονίζουν τις διαδικασίες τους και τα προγράμματα σπουδών τους σύμφωνα με τις ανάγκες των επιχειρηματιών θα αξιολογούνται χαμηλά και θα υποχρηματοδοτούνται (συνδέεται άμεσα με τα τετραετή πλάνα ανάπτυξης στο νέο νόμο πλαίσιο)

  1. Δημιουργούνται τα ΙΔΒΕ (Ινστιτούτα Δια Βίου Εκπαίδευσης) όπου ο απόφοιτος εργαζόμενος θα προσπαθεί εις αεί να εμπλουτίσει το φάκελο προσόντων του, μπαίνοντας στο φαύλο κύκλο της επανακατάρτησης, για να είναι συνέχεια ανταγωνιστικός έτσι ώστε να κερδίσει μια θέση στην αγορά εργασίας.

Έτσι και στη χώρα μας οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ προσπαθούν με την ψήφιση νομοσχεδίων να εναρμονιστούν με τις κατευθύνσεις του μοντέλου Μπολόνια – Πράγας και στην απαξίωση του δημοσίου πανεπιστημίου και την λειτουργία ενός πανεπιστημίου με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Και ψηφίζονται οι νόμοι για αξιολόγηση, ΙΔΒΕ και οι αλλαγές στο ΔΙΚΑΤΣΑ. Σύμφωνα με το τελευταίο, αναγνωρίζονται οι σπουδές στα πανεπιστήμια του εξωτερικού που είναι σύμφωνα με το μοντέλο Μπολόνια- Πράγας . Τα πτυχία γίνονται ισότιμα με αυτά των ελληνικών πανεπιστημίων, πιέζοντας τα να εναρμονιστούν και αυτά με το μοντέλο.

Και έρχεται η αναθεώρηση του άρθρου 16 που απαλλάσσει το κράτος από τη συνταγματική του υποχρέωση για παροχή δημόσιας και δωρεάν παιδείας και ανοίγει το δρόμο για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και την αναγνώριση των πτυχίων κάθε είδους κολεγίου, ΚΕΣ, ΙΕΚ και της κουτσής Μαρίας. Έτσι απαξιώνεται ο χαρακτήρας του δημοσίου πανεπιστημίου.

Το αποκορύφωμα του νόμου πλαισίου που έχει ως στόχο την όξυνση των ταξικών φραγμών στην εκπαίδευση, την πλήρη εντατικοποίηση του φοιτητή – ανταγωνιστή του συναδέλφου του, εισάγοντας όρια φοίτησης, αλυσίδες μαθημάτων, κατάργηση δωρεάν συγγραμμάτων, ανταποδοτικές υποτροφίες (απαρχή της κατάργησης της φοιτητικής μέριμνας), κατάργηση του ασύλου, για την ποινικοποίηση των συλλογικών αγώνων, και να μην παραξενευτούμε αν κάποια μέρα μας ζητηθούν δίδακτρα. Άλλωστε στα μεταπτυχιακά ήδη υπάρχουν.

Είναι η ώρα για μεγάλες ταξικές μάχες, για την ανατροπή των αντιεκπαιδευτικών νόμων και για τη δημιουργία ενός πανεπιστημίου όχι της αγοράς αλλά της κοινωνίας. Ενός πανεπιστημίου χωρίς διασπάσεις και κατατμήσεις των πτυχίων, που θα παρέχει ενιαίο πτυχίο, ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο, με ολόπλευρη γνώση (θεωρητική και τεχνολογική), με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα κατοχυρωμένα στο πτυχίο. Με έρευνα για τις κοινωνικές ανάγκες. Για παιδεία και εργασία στην υπηρεσία του κοινωνικού συνόλου και όχι των επιχειρηματιών.