Τα τελευταία χρόνια τα αποτελέσματα των εκλογών της φοιτητικής κοινότητας του τμήματος Πληροφορικής έδιναν, εκτός των άλλων,τη δυνατότητα της απόλυτης διαχείρισης των χρηματικών πόρων της σχολής στα μέλη της ΔΑΠ .Οι εκλογές που πραγματοποιήθηκαν τον προηγούμενο χρόνο και οδήγησαν στο “σπάσιμο” της αυτοδυναμίας έδωσαν τη δυνατότητα για την κατάργηση του “άβατου” στον έλεγχο των οικονομικών του συλλόγου.
Τα πάντα αξιόπιστα μέλη της ΔΑΠ παρέδωσαν πρακτικά μόνο των τελευταίων δύο ετών και ταμείο με καθυστέρηση, ύστερα από μεγάλη πίεση,και όχι άμεσα ως όφειλαν προβάλλοντας αστείες και υποτιμητικές για τη νοημοσύνη όλων μας δικαιολογίες. Η ΔΑΠ ως γνήσια κυβερνητική παράταξη, σεβόμενη και ακολουθώντας πιστά το φωτεινό παράδειγμα των πολιτικών πατεράδων τους, παρέδωσε ταμείο(120€ και αποδείξεις των 90€) με μεγάλο έλλειμμα που ξεπερνάει τα 2000€.
Από την πρώτη στιγμή έγιναν προσπάθειες διερεύνησης του θέματος και ενημέρωσης του συλλόγου. Πιο συγκεκριμένα λόγω παντελούς έλλειψης οποιωνδήποτε οικονομικών στοιχείων, επιτακτική ήταν η ανάγκη να απευθυνθούμε στη γραμματεία της σχολής μας και στην πρυτανεία, προκειμένου να εξακριβωθεί το ύψος των ετήσιων εσόδων του συλλόγου. Αυτό που διαπιστώθηκε ήταν η αδικαιολόγητη εξαφάνιση του μεγαλύτερου μέρους αυτών των χρημάτων.
Η ΔΑΠ κλήθηκε να προσκομίσει τους ισολογισμούς και τις αποδείξεις προκειμένου να δικαιολογήσει το έλλειμμα. Χωρίς να προσκομίσει την παραμικρή απόδειξη ή δικαιολογητικό, προσπάθησε να καλύψει το έλλειμμα του ταμείου δικαιολογώντας 60€ σε αγορά δύο βιβλίων πρακτικών και σε αλλαγή της σφραγίδας(ενώ η σφραγίδα δεν άλλαξε ποτέ), 70€ για το κόστος των ψηφοδελτίων(2006), 40€ για το υλικό που χρειάστηκε η εφορευτική επιτροπή και άλλα 40€ την επόμενη χρονιά για το ίδιο υλικό(αλήθεια το υλικό της προηγούμενης χρονιάς τι έγινε?).Επίσης στα έξοδα των τελευταίων δύο φοιτητικών εκλογών συμπεριλήφθηκε και αγορά πίτσας αξίας 450€ (προσφέροντάς τες μάλιστα σαν κέρασμα της παράταξης τους). Όλες αυτές οι αγορές πραγματοποιήθηκαν χωρίς καμία απόφαση του συλλόγου χωρίς κανένα παραστατικό η απόδειξη, χωρίς κανένας φοιτητής και ακόμα και μέλος του Δ.Σ να γνωρίζει την πραγματοποίηση τους.
Η ΔΑΠ η οποία έχει αναλάβει τον ρόλο του γενικού διαχειριστή των φοιτητικών υποθέσεων, φαίνεται να είναι ανίκανη να διεκπεραιώσει ακόμα και τις πιο απλές οικονομικές συναλλαγές μη μπορώντας να αντισταθεί στην οποιαδήποτε παρόρμηση των μελών της για υπεξαίρεση χρημάτων. Ακόμα και σε ζητήματα της γραμματείας του συλλόγου, ούτε εκεί έχει κρατήσει αρκετές φορές σοβαρή στάση, απονομιμοποιώντας με το έτσι θέλω γενικές συνελεύσεις και αποφάσεις. Αυτό με το οποίο δεν κατάφερε ποτέ να τα βάλει ήταν η πάλη για την υπεράσπιση των διαδικασιών του συλλόγου από τον ίδιο!
Η υπόθεση που άνοιξε με αφορμή το ταμείο, αναδικνύει ενά πολύ σημαντικό ζήτημα. Η λογική και η φύση των εκλογών, όπως διεξάγονται στην κοινωνία, και κατ'επέκτασιν και στις σχολές, και η ανάδειξη της πλειοψηφούσας παράταξης (άραγε ποια ειναί τα κριτήρια;) ωθεί, κακώς, στην ανάθεση. Ανάθεση των υποθέσεων του καθενός μας στον εκλεγμένο αντιπρόσωπο, που συνήθως καταχράται την εξουσία που του παρέχεται. Ανάθεση, η οποία μπορεί να αποβεί μοιραία όταν αυτός στον οποίο αναθέτουμε δικαιώματα και υποχρεώσεις είναι αφερέγγυος, εκμεταλλεύεται την άγνοια και κρατά για τον εαυτό του την πραγματικότητα. Το ζήτημα ποιο είναι εδώ; ότι χρειαζόμαστε ένα πιο φερέγγυο διαχειριστή των φοιτητικών υποθέσεων; Όχι. Αλλά είναι οι ίδιοι οι φοιτητές να κατανοήσουν ότι η λήψη των αποφάσεων τους άφορα και πρέπει να γίνεται από τους ίδιους. Είναι οι ίδιοι οι φοιτητές να αναλάβουν τις ευθύνες τους έφ' όσον γνωρίζουν τα δικαιώματά τους, και όχι η ανάθεση ή η μετάθεση. Το όργανο που δίνει αυτή τη δυνατότητα υπάρχει και είναι οι γενικές συνελεύσεις. Οι μαζικές και συχνές γενικές συνελεύσεις είναι αυτές που πρέπει να παίρνουν τις αποφάσεις, να υπηρετούν τις ανάγκες των μελων του συλλόγου. Οι μαζικές και συχνές γενικές συνελεύσεις στις οποίες ο κάθε φοιτητής μέσω της ενεργούς συμμετοχής του συμβάλλει στην σωστή λειτουργία και έλεγχο.
Ταυτόχρονα με όλα αυτά, δεν θα μπορούσαμε να παραβλέψουμε την έλλειψη καταστατικού. Ούτε προσχήματα υποτυπώδους δημοκρατίας δεν κρατούν. Μάλλον αυτή είναι η ΝΕΑ δημοκρατία που οραματίζονται. Η έλλειψη καταστατικού αφήνει το σύλλογο ανοχύρωτο απέναντι σε παρόμοιες συμπεριφορές οποιουδήποτε, πράγμα που καθιστά επιτακτική την καθυστερημένη και ξεχασμένη στα τόσα χρονιά αυτοδυναμίας της ΔΑΠ δημιουργία του. Ακόμα και αυτή η περίπτωση συνάδει με τα παραπάνω. Άραγε οι καταχρήσεις θα μπορούσαν να γίνουν αν υπήρχε καταστατικό εδώ και χρόνια και όλοι γνώριζαν τα δικαιώματά τους; Ίσως και να μπορούσε αν δεν ήταν ριζωμένο στο μυαλό όλων μας ότι τα δικαώματα δεν τα χαρίζει κανείς και ότι το καταστατικό και τα δικαιώματα υφίσταται όταν υπάρχουν κάποιοι που τα υπερασπίζονται. Τη διεκδίκηση των δικαιώμάτων δεν συμφέρει σε κανέναν “έχοντα και κατέχοντα” να την υπαγορεύσει. Κατακτιέται μέσα από αγώνες!
Καλούμε όλους τους φοιτητές που ενδιαφέρονται για τα θέματα του Συλλόγου , και θεωρούν τον εαυτό τους κομμάτι του, να δώσουν δυναμικό παρόν στις επόμενες συνελεύσεις.
Τα πάντα αξιόπιστα μέλη της ΔΑΠ παρέδωσαν πρακτικά μόνο των τελευταίων δύο ετών και ταμείο με καθυστέρηση, ύστερα από μεγάλη πίεση,και όχι άμεσα ως όφειλαν προβάλλοντας αστείες και υποτιμητικές για τη νοημοσύνη όλων μας δικαιολογίες. Η ΔΑΠ ως γνήσια κυβερνητική παράταξη, σεβόμενη και ακολουθώντας πιστά το φωτεινό παράδειγμα των πολιτικών πατεράδων τους, παρέδωσε ταμείο(120€ και αποδείξεις των 90€) με μεγάλο έλλειμμα που ξεπερνάει τα 2000€.
Από την πρώτη στιγμή έγιναν προσπάθειες διερεύνησης του θέματος και ενημέρωσης του συλλόγου. Πιο συγκεκριμένα λόγω παντελούς έλλειψης οποιωνδήποτε οικονομικών στοιχείων, επιτακτική ήταν η ανάγκη να απευθυνθούμε στη γραμματεία της σχολής μας και στην πρυτανεία, προκειμένου να εξακριβωθεί το ύψος των ετήσιων εσόδων του συλλόγου. Αυτό που διαπιστώθηκε ήταν η αδικαιολόγητη εξαφάνιση του μεγαλύτερου μέρους αυτών των χρημάτων.
Η ΔΑΠ κλήθηκε να προσκομίσει τους ισολογισμούς και τις αποδείξεις προκειμένου να δικαιολογήσει το έλλειμμα. Χωρίς να προσκομίσει την παραμικρή απόδειξη ή δικαιολογητικό, προσπάθησε να καλύψει το έλλειμμα του ταμείου δικαιολογώντας 60€ σε αγορά δύο βιβλίων πρακτικών και σε αλλαγή της σφραγίδας(ενώ η σφραγίδα δεν άλλαξε ποτέ), 70€ για το κόστος των ψηφοδελτίων(2006), 40€ για το υλικό που χρειάστηκε η εφορευτική επιτροπή και άλλα 40€ την επόμενη χρονιά για το ίδιο υλικό(αλήθεια το υλικό της προηγούμενης χρονιάς τι έγινε?).Επίσης στα έξοδα των τελευταίων δύο φοιτητικών εκλογών συμπεριλήφθηκε και αγορά πίτσας αξίας 450€ (προσφέροντάς τες μάλιστα σαν κέρασμα της παράταξης τους). Όλες αυτές οι αγορές πραγματοποιήθηκαν χωρίς καμία απόφαση του συλλόγου χωρίς κανένα παραστατικό η απόδειξη, χωρίς κανένας φοιτητής και ακόμα και μέλος του Δ.Σ να γνωρίζει την πραγματοποίηση τους.
Η ΔΑΠ η οποία έχει αναλάβει τον ρόλο του γενικού διαχειριστή των φοιτητικών υποθέσεων, φαίνεται να είναι ανίκανη να διεκπεραιώσει ακόμα και τις πιο απλές οικονομικές συναλλαγές μη μπορώντας να αντισταθεί στην οποιαδήποτε παρόρμηση των μελών της για υπεξαίρεση χρημάτων. Ακόμα και σε ζητήματα της γραμματείας του συλλόγου, ούτε εκεί έχει κρατήσει αρκετές φορές σοβαρή στάση, απονομιμοποιώντας με το έτσι θέλω γενικές συνελεύσεις και αποφάσεις. Αυτό με το οποίο δεν κατάφερε ποτέ να τα βάλει ήταν η πάλη για την υπεράσπιση των διαδικασιών του συλλόγου από τον ίδιο!
Η υπόθεση που άνοιξε με αφορμή το ταμείο, αναδικνύει ενά πολύ σημαντικό ζήτημα. Η λογική και η φύση των εκλογών, όπως διεξάγονται στην κοινωνία, και κατ'επέκτασιν και στις σχολές, και η ανάδειξη της πλειοψηφούσας παράταξης (άραγε ποια ειναί τα κριτήρια;) ωθεί, κακώς, στην ανάθεση. Ανάθεση των υποθέσεων του καθενός μας στον εκλεγμένο αντιπρόσωπο, που συνήθως καταχράται την εξουσία που του παρέχεται. Ανάθεση, η οποία μπορεί να αποβεί μοιραία όταν αυτός στον οποίο αναθέτουμε δικαιώματα και υποχρεώσεις είναι αφερέγγυος, εκμεταλλεύεται την άγνοια και κρατά για τον εαυτό του την πραγματικότητα. Το ζήτημα ποιο είναι εδώ; ότι χρειαζόμαστε ένα πιο φερέγγυο διαχειριστή των φοιτητικών υποθέσεων; Όχι. Αλλά είναι οι ίδιοι οι φοιτητές να κατανοήσουν ότι η λήψη των αποφάσεων τους άφορα και πρέπει να γίνεται από τους ίδιους. Είναι οι ίδιοι οι φοιτητές να αναλάβουν τις ευθύνες τους έφ' όσον γνωρίζουν τα δικαιώματά τους, και όχι η ανάθεση ή η μετάθεση. Το όργανο που δίνει αυτή τη δυνατότητα υπάρχει και είναι οι γενικές συνελεύσεις. Οι μαζικές και συχνές γενικές συνελεύσεις είναι αυτές που πρέπει να παίρνουν τις αποφάσεις, να υπηρετούν τις ανάγκες των μελων του συλλόγου. Οι μαζικές και συχνές γενικές συνελεύσεις στις οποίες ο κάθε φοιτητής μέσω της ενεργούς συμμετοχής του συμβάλλει στην σωστή λειτουργία και έλεγχο.
Ταυτόχρονα με όλα αυτά, δεν θα μπορούσαμε να παραβλέψουμε την έλλειψη καταστατικού. Ούτε προσχήματα υποτυπώδους δημοκρατίας δεν κρατούν. Μάλλον αυτή είναι η ΝΕΑ δημοκρατία που οραματίζονται. Η έλλειψη καταστατικού αφήνει το σύλλογο ανοχύρωτο απέναντι σε παρόμοιες συμπεριφορές οποιουδήποτε, πράγμα που καθιστά επιτακτική την καθυστερημένη και ξεχασμένη στα τόσα χρονιά αυτοδυναμίας της ΔΑΠ δημιουργία του. Ακόμα και αυτή η περίπτωση συνάδει με τα παραπάνω. Άραγε οι καταχρήσεις θα μπορούσαν να γίνουν αν υπήρχε καταστατικό εδώ και χρόνια και όλοι γνώριζαν τα δικαιώματά τους; Ίσως και να μπορούσε αν δεν ήταν ριζωμένο στο μυαλό όλων μας ότι τα δικαώματα δεν τα χαρίζει κανείς και ότι το καταστατικό και τα δικαιώματα υφίσταται όταν υπάρχουν κάποιοι που τα υπερασπίζονται. Τη διεκδίκηση των δικαιώμάτων δεν συμφέρει σε κανέναν “έχοντα και κατέχοντα” να την υπαγορεύσει. Κατακτιέται μέσα από αγώνες!
Καλούμε όλους τους φοιτητές που ενδιαφέρονται για τα θέματα του Συλλόγου , και θεωρούν τον εαυτό τους κομμάτι του, να δώσουν δυναμικό παρόν στις επόμενες συνελεύσεις.
