Tο τελευταίο καιρό γίνεται λόγος για την αναγκαιότητα ύπαρξης του πανεπιστημιακού ασύλου. Πιο συγκεκριμένα στην επιστολή της πρυτανείας του ΑΠΘ προς το υπουργείο παιδείας, για την υιοθέτηση νέων εκπαιδευτικών μέτρων αλλά και μεταρρυθμίσεων, έγινε νύξη στο θέμα του ασύλου. Πλέον οι σχολές κλειδώνονται τα Σαββατοκύριακα καθώς και κάθε βράδυ μετά τις 8 το βράδυ. Επίσης προτάθηκε η μερική άρση του ασύλου και η είσοδος εταιριών security στο χώρο του. Ο λόγος της πρότασης ήταν τα αυξανόμενα κρούσματα εγκληματικότητας εντός του πανεπιστημιακού ασύλου και ο λόγος γραφής του κειμένου αυτού είναι να υπάρξει και ένας αντίλογος-παρέμβαση για το συγκεκριμένο θέμα.
Τα ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν είναι 2. Γιατί πρέπει να υπάρχει το άσυλο και γιατί δεν πρέπει να επιτρέπεται η πρόσβαση στην αστυνομία και σε καμιά άλλη αρχή.
Καταρχάς με τον όρο άσυλο αναφερόμαστε στην απαγόρευση εισόδου σε αστυνομικές αρχές μέσα στο χώρο του πανεπιστημίου. Σκοπός αυτής της απαγόρευσης είναι η διαφύλαξη της εύρυθμης λειτουργίας του πανεπιστημίου που οφείλει να λειτουργεί απερίσπαστο από οποιαδήποτε εξωτερική επιρροή. Το πανεπιστήμιο αποτελεί χώρο διακίνησης ιδεών και γνώσεων, παράγει γνώση και καλλιεργεί χαρακτήρες. Λειτουργεί ελεύθερα, αβίαστα αφιερωμένο στο σκοπό του. Η ύπαρξη αστυνόμευσης ή οποιασδήποτε άλλης αρχής εντός του χώρου του σημαίνει αυτόματα έλλειψη ελευθερίας. Καμία ένστολη δύναμη δεν διαφύλαξε την ελεύθερη διακίνηση ιδεών ποτέ, λειτουργεί με στόχο να περιορίζει και όχι να απελευθερώνει. Τέλος δεν θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε μια ιστορία από το πρόσφατο παρελθόν της Ελλάδας, το πολυτεχνείο. Χιλιάδες φοιτητές υπό την στέγη του ασύλου ένωσαν τις φωνές τους ενάντια στην καταπίεση και μέσω του πανεπιστημίου, του χώρου οπού ο καθένας μπορεί να σκέφτεται και να υπάρχει ελεύθερα δόθηκε ένα μήνυμα αντίστασης και λαϊκής κυριαρχίας σε ολόκληρη την χώρα.
Ωστόσο δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε και τον λόγο που προτάθηκε η άρση του ασύλου, την εγκληματικότητα. Κανένας φοιτητής είτε επιθυμεί την άρση του ασύλου είτε όχι, δεν τάσσεται υπέρ τέτοιων ενεργειών. Η ύπαρξη αστυνομίας ή security όμως θα περιορίσει τέτοιες ενέργειες ή μήπως θα καταφέρει να τις εξαφανίσει κιόλας; Μάλλον υπερβολικά αισιόδοξη μια τέτοια άποψη. Μήπως εξαλείφθηκε το έγκλημα από τους δρόμους όπου υπάρχει αστυνομία; Εκτός αυτού έχουμε διανοηθεί τι σημαίνει ασφάλεια; Τι κρύβεται πίσω από την λέξη αυτή; Ας μιλήσουμε με ένα παράδειγμα: Έστω ο φοιτητής Χ ο οποίος κατά τύχη και χωρίς ίχνος δόλου στο μυαλό του περνά από τον χώρο του πανεπιστημίου ένα βράδυ. Δυο εργαζόμενοι από την εταιρία security τον πλησιάζουν και προβαίνουν σε έλεγχο έχοντας κάθε δικαίωμα να το κάνουν για να τον προφυλάξουν. Από ποιον;; Μάλλον από τον ίδιο του τον εαυτό… Αυτομάτως παύει όμως να είναι ο φοιτητής Χ. Για την ασφάλεια είναι κάποιος πιθανών ύποπτος με ονοματεπώνυμο που συνηθίζει να περνά από τα πανεπιστήμια τα βράδια. Μαθαίνουν που ήταν και τι έκανε. Από πού είναι, τι σπουδάζει και για να μην πολυλογούμε οτιδήποτε θέλουν να μάθουν για αυτόν. Αν σε φοβίζει η λέξη έγκλημα, η λέξη φακέλωμα μήπως σου προκαλεί ρίγος;;;;
Αν θέλουμε πραγματικά να διώξουμε τον οποιοδήποτε που δεν έχει θέση στο πανεπιστήμιο δεν χρειάζεται βοήθεια από αλλού. Οι φοιτητές είναι αυτοί που δίνουν ζωή στο πανεπιστήμιο και κινούνται σε αυτό. Αν γίνει το πανεπιστήμιο μέρος της καθημερινής τους ζωής, πέραν των διδακτικών ωρών, μέσω της προώθησης εκδηλώσεων, συναυλιών, χώρων διασκέδασης κλπ τότε δεν θα χρειαστεί κάποιος για να διώξει τα άτομα αυτά. Θα εκτοπιστούν από ένα αναβαθμισμένο υλικά και πνευματικά χώρο.
Σαν φοιτητές οραματιζόμαστε ένα αναβαθμισμένο, νέο πανεπιστήμιο. Ένα χώρο όπου όλοι μας σαν φοιτητές θα μπορούμε να κινούμαστε ελεύθερα, χωρίς περιορισμούς. Ένα χώρο όπου θα αποκτώ την επωνυμία μου μέσω της δουλείας που κάνω στη σχολή μου και όχι μέσω ελέγχου. Οραματιζόμαστε το πανεπιστήμιο σαν ένα δεύτερο σπίτι για το φοιτητή. Αν κάποιοι λένε θα φέρουμε κάποιους για να μας προστατέψουν εμείς λέμε πάρε το πανεπιστήμιο στα χέρια σου.
Φεβρουάριος 2006
