Το Πολυτεχνείο δεν ήτανε γιορτή...
...ΖΕΙ στους αγώνες του σήμερα!
Τριάντα επτά χρόνια μετά την εξέγερση του ελληνικού λαού και νεολαίας στο Πολυτεχνείο ενάντια στην ματοβαμμένη αμερικανοκίνητη χούντα τα μηνύματα της εξέγερσης παραμένουν επίκαιρα και ανεκπλήρωτα. Το μήνυμα του πολυτεχνείου σήμερα διαστρεβλώνεται μέσα από δηλώσεις πολιτικών, ΜΜΕ, σχολικές γιορτές και μνημόσυνα. Ο μόνος τρόπος για να πιάσουμε πραγματικά το νήμα του αγώνα του Πολυτεχνείο είναι η συνέχιση του αγώνα για ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Ειδικά σε μια περίοδο που η κυβέρνηση θέλει να ανατρέψει κεκτημένα του λαϊκού κινήματος σχεδόν ενός αιώνα και να συμπιέσει συνολικά το βιοτικό επίπεδο του ελληνικού λαού, προσπαθώντας να φορτώσει τα βάρη της οικονομικής κρίσης του συστήματος στη πλάτη των εργαζομένων, για να αφήσει ανέγγιχτη τη κερδοφορία του κεφαλαίου, και να δημιουργήσει ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης με συνεχή επίκληση στο μνημόνιο και συμμαχία με τους ισχυρότερους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς ΕΕ και ΔΝΤ, εξαπολύοντας μετρά χωρίς σταματημό, ο αγώνας για αυτά τα βασικά γίνεται ακόμα πιο επιτακτικός.
Το αίτημα για ΨΩΜΙ παραμένει επίκαιρο στη σημερινή εποχή όπου χτυπιέται το δικαίωμα στη δουλειά, η ελαστική εργασία κυριαρχεί, οι μισθοί συμπιέζονται προς τα κάτω, οι συλλογικές συμβάσεις καταργούνται, η φορομπηξία ξεπερνά κάθε όριο, τα ασφαλιστικά δικαιώματα διαλύονται από τη κυβέρνηση και ξεπουλιούνται σε μια νύχτα οι δημόσιοι οργανισμοί
Το αίτημα για ΠΑΙΔΕΙΑ βρίσκεται το τελευταίο διάστημα στο επίκεντρο των μαζικών κινητοποιήσεων μαθητών, φοιτητών και εκπαιδευτικών για την υπεράσπιση του Δημόσιου και Δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης, , ενάντιας στο νέο νόμο-πλαίσιο της Διαμαντόπουλου και την αντιδραστική μετάλλαξη του πανεπιστημίου, ενάντια στη διάλυση της εργασιακής προοπτικής των αποφοίτων
Το αίτημα για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ είναι ζωντανό όταν χτυπιούνται τα δημοκρατικά δικαιώματα και ο συνδικαλισμός και περιστέλλεται το πανεπιστημιακό άσυλο, όταν οξύνονται οι κατασταλτικές επιθέσεις ενάντια στα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας και κυρίως στα πιο ευάλωτα από αυτά, τους μετανάστες, όταν χτίζεται το κράτος των τρομονόμων, του κουκουλονόμου, της ζαρτινιέρας, των καμερών-χαφιέδων, των διώξεων αγωνιζόμενων φοιτητών και μαθητών.
Τα συνθήματα της πύλης του Πολυτεχνείου ΕΞΩ ΟΙ ΗΠΑ – ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ επιβεβαιώνονται με τραγικό τρόπο. Όταν το ΔΝΤ και η ΕΕ επιβάλουν το μνημόνιο και οδηγούν σε κοινωνικό και εργασιακό μεσαίωνα, όταν η χώρα μας γίνεται ορμητήριο για τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και το μακέλεμα λαών στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στα Βαλκάνια, τη Μέση Ανατολή ή όπου αλλού.
Η ΦΛΟΓΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ, ΦΑΡΟΣ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ!
Σε αυτό πλαίσιο ήταν αυτονόητο πως θα γίνει προσπάθεια να προχωρήσουν οι αναδιαρθρώσεις και στη εκπαίδευση. ''Το πανεπιστήμιο της Μεταπολίτευσης έχει πεθάνει'' ,''Η νέου τύπου ανάπτυξη απαιτεί επανάσταση στο εκπαιδευτικό σύστημα'' δήλωναν από τους Δελφούς ο Γ. Παπανδρέου και η υπουργός παιδείας Διαμαντοπούλου, αυτό όμως που δεν είπαν είναι ότι στο νέο Πανεπιστήμιο, που προωθούν, δεν χωρούν καθόλου τα δικαιώματα και οι ανάγκες των φοιτητών, το μέλλον μιας ολόκληρης γενιάς!
Με τις προτάσεις της Διαμαντοπούλου, που συμπυκνώνουν το νέο Νόμο Πλαίσιο για τα πανεπιστήμια, αν αυτές εκπληρωθούν, τότε θα μιλάμε για ένα πανεπιστήμιο που θα το καθορίζουν πλήρως οι νόμοι της αγοράς και θα δημιουργεί ένα εντελώς νέο πρότυπο εργαζομένου πειθήνιου, ευέλικτου, αναλώσιμου, χωρίς δυνατότητα συλλογικής διεκδίκησης. Πιο συγκεκριμένα:
o Την συρρίκνωση έως και διάλυση του δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Με τον Καλλικράτη κλείνουν σχολές και τμήματα, ενώ ήδη έχει προχωρήσει η αναγνώριση της ιδιωτικής εκπαίδευσης μέσω των κολλεγίων και πιέζεται ακόμα περισσότερο το πανεπιστήμιο μέσω της υποχρηματοδότησης, με αποτέλεσμα αυτονόητες παροχές προς τους φοιτητές όπως η σίτιση, οι φθηνές μεταφορές, η στέγαση να τίθενται υπό διακύβευμα και ψελλίζοντας ακόμα ακόμα οι φοιτητές να δίνουν δίδακτρα για τις σπουδές τους. Ταυτόχρονα εισάγεται το κουπόνι φοιτητή το οποίο ουσιαστικά σπάει τη λογική της κάλυψης συλλογικών αναγκών και οδηγεί στην ατομική εκμετάλλευση ευκαιριών από το φοιτητή.
o Κατάργηση της έννοιας του πτυχίου και αντικατάστασης με τον ατομικό φάκελο προσόντων, στον όποιο θα μαζεύονται οι πιστωτικές μονάδες ατομικά για κάθε φοιτητή, οδηγώντας στην διάλυση οποιαδήποτε έννοιας επαγγελματικών δικαιωμάτων και συλλογικής προσδοκίας και διεκδίκησης. Οδηγώντας έτσι στην πλήρη εξατομίκευση του απόφοιτου και στην ατομική διαπραγμάτευση με τον εργοδότη. Καταργηση τμηματων ροες σπουδων
o Περεταίρω εντατικοποίηση των προγραμμάτων σπουδών με προαπαιτούμενα μαθήματα, αλυσίδες, παρουσίες και κατάργηση εξεταστικών. Ενώ είναι ήδη φανερό πως μπαίνουν ένα σωρό προαπαιτούμενα για να μπορεί να δώσει κανείς ένα μάθημα στην εξεταστική.
o Τα πανεπιστήμια θα υποχρηματοδοτούνται από το κράτος και θα μπαίνουν σε μια αναζήτηση χορηγιών από ιδιώτες, επιχειρήσεις που με τη σειρά τους θα καθορίζουν το πρόγραμμα σπουδών έτσι ώστε εργασίες, πτυχιακές, διδακτορικά θα καθορίζονται από τις ανάγκες της επιχείρησης-χορηγού. Ενώ, διορισμένοι από το υπουργείο, manager θα διοικούν πλέον το πανεπιστήμιο. Τέλος η χρηματοδότηση συνδέεται άμεσα από την αξιολόγηση των τμημάτων και την κατηγοριοποίηση τους με βάση την αποδοτικότητα τους στην αγορά.
o Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η προσπάθεια πολιτικής αποστείρωσης του πανεπιστημίου και καταστολής κάθε μαζικού και ριζοσπαστικού κινήματος που ξεπηδά από τους κόλπους του. Έτσι λοιπόν βλέπουμε μια συντονισμένη προσπάθεια «καθαρισμού» του πανεπιστημίου από τις πολιτικές αφίσες και τα τραπέζια των παρατάξεων αλλά και κάθε ελεύθερο χώρο μέσα στο πανεπιστήμιο. Προφανώς δε στοχεύουν στις παρατάξεις των parties (ΔΑΠ -ΠΑΣΠ) αλλά στην εξάλειψη κάθε μορφής αντίδρασης και αντίστασης, ενώ ταυτόχρονα γίνονται συνεχείς προσπάθειες για την περιστολή έως και κατάργηση του ασύλου. Ποινικοποιούν τις μορφές πάλης του φοιτητού κινήματος (συνελεύσεις-καταλήψεις-διαδηλώσεις), και την ελεύθερη συνδικαλιστική-πολιτική δράση. Μηχανισμός επιβολής όλων αυτών είναι τα πειθαρχικά, με ποινές εξεταστικών ή διαγραφής από το πανεπιστήμιο. Επίσης βάζουν χέρι στην πολιτιστική έκφραση (στέκια, πολιτιστικές ομάδες, εκδηλώσεις), δημιουργώντας έναν αποστειρωμένο χώρο δίχως ζωή.
Εάν ψηφιστούν αυτά τα μέτρα, τότε θα μιλάμε για το τέλος του δημόσιου Πανεπιστημίου όπως το ξέρουμε. Αφού αναιρείται σχεδόν πλήρως ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας του, αποστειρώνεται από κάθε κινηματική δράση, ενώ εξαλείφεται η κάθε έννοια πτυχίου και επαγγελματικών δικαιωμάτων που αντιστοιχούν σε αυτό, υπονομεύοντας έτσι το εργασιακό μέλλον των φοιτητών, οδηγείται σε εξοστρακισμό η κριτική επιστημονική σκέψη.
Στη σχολή μας ήδη πτυχές αυτής της πολιτικής τις βλέπουμε να υλοποιούνται και βλέπουμε να επικρατεί μια ασφυκτική κατάσταση. Η υποχρηματοδότηση και η απαξίωση του δημόσιου πανεπιστήμιου γίνεται εμφανής από την κατάσταση και τις κτηριακές υποδομές του τμήματος μας, με το ζήτημα του κτηριακού και της εγκατάστασης της σχολής έχει καταλήξει να αποτελεί δυσκολότερο πρόβλημα από το κυπριακό. Μετά την πίεση του συλλόγου έχει γίνει προσπάθεια το πρόβλημα να βγαίνει στην ώρα του αλλά πάλι οι αίθουσες και τα σπαστά ωράρια αποτελούν πρόβλημα. Βέβαια κάτι άλλο που βλέπουμε να προχωράει στο τμήμα είναι η εντατικοποίηση των σπουδών με μη απαλλακτικές προόδους και εργασίες που γεμίζουν το ήδη φορτωμένο πρόγραμμα της σχολής. Ταυτόχρονα αλλάζει σε μια νύχτα το πρόγραμμα σπουδών προσθέτοντας προαπαιτούμενο στο να δηλώνεις μαθήματα μεγαλύτερων ετών να έχεις περάσει τα προηγούμενα.
Απέναντι στην επίθεση που δεχόμαστε στα δικαιώματά μας, η γενιά μας δεν γίνεται ούτε να σκύψει το κεφάλι, ούτε να γίνει η χαμένη γενιά της κρίσης. Αλλά πρέπει μέσα από ένα μαχητικό κίνημα νεολαίας που θα συνδέει το μάχιμο πολιτικό πλαίσιο των φοιτητών με μαθητές που αντιδρούν, με νέους που βλέπουν το σύμφωνο πρώτης απασχόλησης να τους διαλύει τις προσδοκίες, με τους εργαζόμενους και όλα τα υπόλοιπα κομμάτια του λάου που βλέπουν να τους ξημερώνει ένα χειρότερο μέλλον, να βαδίσουν στο δρόμο του ανυποχώρητου αγώνα, μακριά από τον στημένο διάλογο για την παιδεία, βάζοντας μπροστά τις ανάγκες και τα συμφέροντα τους. Το φοιτητικό κίνημα πρέπει δυναμικά να υπερασπιστεί τη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση, τα επαγγελματικά δικαιώματα και τις εργασιακές σχέσεις, όλοι οι φοιτητές μέσα από τις συνελεύσεις των συλλόγων τους πρέπει να στείλουν μήνυμα ανυπακοής και να συγκρουστούν με τη πολιτική της κυβέρνησης και τις αναδιαρθρώσεις σε εκπαίδευση και εργασία, στο δρόμο που βαδίζει ήδη η Γαλλία.
ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ Η ΓΕΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Απαιτούμε:
· Καμία σκέψη για ψήφιση του νόμου-εκτρώματος της Διαμαντοπούλου. Καμία συμμετοχή στον διάλογο
· Ανατροπή του Μνημονίου. Ανυπακοή στις κατευθύνσεις της ΕΕ-ΔΝΤ. Ενάντια στα σκληρά αντεργατικά, αντιλαϊκά μέτρα κυβέρνησης-ΔΝΤ-ΕΕ
· Να μην πληρώσουν το χρέος οι εργαζόμενοι και η νεολαία
· Απόσυρση των νόμων για Αξιολόγηση, ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ
· Καμία περικοπή στις δωρεάν παροχές προς τους φοιτητές, σίτιση, στέγαση, συγγράμματα και συγκοινωνίες
· Κάτω τα χέρια από το άσυλο, το άσυλο ανήκει σε όλο το λαό. Όχι στην ποινικοποίηση των συλλογικών αγώνων και των μαχητικών πρακτικών του φοιτητικού κινήματος
· Να μην εφαρμοστούν οι αποφάσεις Μπολώνια, Πράγα, Βερολίνο, Λονδίνο. Να γίνει η Ελλάδα ο σπασμένος κρίκος του Κοινού Ευρωπαικού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης
Διεκδικούμε:
· Ενιαία δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση για όλους. Κατάργηση κάθε μορφής ιδρωτικής εκπαίδευσης
· Ενιαία πτυχίο με όλα τα εργασιακά και επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτό, χωρίς διασπάσεις και κατατμήσεις, μόνη προϋπόθεση για δουλεία
· Ανθρώπινοι ρυθμοί σπουδών
· Δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγγράμματα και συγκοινωνίες για όλους. Αύξηση των δαπανών για όλες τις φοιτητικές παροχές. Δωρεάν ποιητική σίτιση για όλους τους φοιτητές χωρίς προϋποθέσεις
· Έρευνα για τις κοινωνικές ανάγκες και όχι για τις ανάγκες του κεφαλαίου
· Αύξηση των δαπανών για την παιδεία σύμφωνα με τις κοινωνικές ανάγκες, με αποκλειστικά δημόσια χρηματοδότηση
· Μόνιμη και σταθερή εργασία με αξιοπρεπείς μισθούς για όλους
· Κατάργηση κάθε μορφής ελαστικής απασχόλησης σε δημόσιο, ιδιωτικό τομέα. Μονιμοποίηση όλων των εργαζομένων σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ
· Αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις
· Πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους. Μείωση του ορίου συνταξιοδότησης. Γενναία αύξηση των συντάξεων και των μισθών. Γενναία μείωση της εργατικής εισφοράς για την ασφάλιση
· Άμεση και χωρίς περιστροφές δέσμευση του τμήματος για καθιέρωση πτυχιακών εξεταστικών στο τμήμα μας
· Κατάργηση του ορίου μαθημάτων στη δήλωση (ν+3)
· Δωρεάν βιβλία και σημειώσεις που να καλύπτουν το περιεχόμενο του μαθήματος σε όλα τα μαθήματα
· Κατάργηση των διδάκτρων στα μεταπτυχιακά
· Καμία συζήτηση για αλυσίδες, προαπαιτούμενα, υποχρεωτικές πρόοδοι, απουσίες. Δυνατότητα ελεύθερης δήλωσης των μαθημάτων
· Να αφαιρεθούν τα λουκέτα και οι αλυσίδες από τις εισόδους του πανεπιστημίου, ελεύθερη πρόσβαση στο πανεπιστήμιο
· Καμία ιδιωτικοποίηση της λέσχης, πρόσληψη προσωπικού ε μόνιμη σχέση εργασίας και λειτουργιά και των δυο λεσχών για την πλήρη ικανοποίηση των αναγκών φοιτητών
· Διεύρυνση του πανεπιστήμιου προς το χώρο της έκθεσης της ΔΕΘ για την κάλυψη των συνολικότερων αναγκών και την κτηριακή υποδομή όλης της εκπαιδευτικής κοινότητας
Αποφασίζουμε:
· Συμμετοχή του συλλόγου στο συλλαλητήριο διαμαρτυρίας την Δευτέρα 15 Νοέμβρη στις 6.00μμ στην Καμάρα εναντία στην άφιξη της αντιπροσωπίας του ΔΝΤ
· Παλλαϊκό αντιιμπεριαλιστικό συλλαλητήριο τη Τετάρτη 17 Νοέμβρη στις 5.00μμ στο Πολυτεχνείο
· Κατάληψη της σχολής 16-17 Νοέμβρη και εκδηλώσεις στη σχολή
· Μαζική παράσταση στην επόμενη συνέλευση τμήματος για την προάσπιση των αιτημάτων του φοιτητικού συλλόγου
· Σύσταση ανοιχτής συντονιστικής επιτροπής υπεύθυνη για την υλοποίηση των αποφάσεων της γενικής συνέλευσης και υπόλογη σε αυτήν
· Συντονισμός του συλλόγου με άλλους συλλόγους και σωματεία που κινούνται σε αντίστοιχη κατεύθυνση
