Οι φετινές πρυτανικές εκλογές είναι οι πρώτες που πραγματοποιούνται με βάση το νέο νόμο πλαίσιο και μάλιστα σε μια κομβικής σημασίας συγκυρία. Εν μέσω κρίσης με την ένταξη της χώρας στην επιτήρηση του ΔΝΤ και των σκληρότερων μέτρων που στις κατευθύνσεις της ΕΕ υλοποιεί η ελληνική κυβέρνηση σε εκπαίδευση και εργασία. Ο νέος πρύτανης ως το μακρύ χέρι της κυβέρνησης στα πανεπιστήμια θα έρθει να υλοποιήσει και να εξειδικεύσει την αντιλαϊκή πολιτική.
Ήδη το προηγούμενο διάστημα όλες οι προηγούμενες πρυτανικές αρχές προωθούσαν το σύνολο της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης ( όπως το νέο νόμο πλαίσιο , τα τετραετή αναπτυξιακά προγράμματα, το νόμο της αξιολόγησης ) όπως και την ιδιωτικοποίηση της φοιτητικής λέσχης, την υπεράσπιση των εργολαβιών, την απειλή εργαζομένων του πανεπιστημίου που αντιδρούσαν σε βάρβαρες συνθήκες εργασίας, απειλές κατά φοιτητών για πειθαρχικά. Χαρακτηριστική η στάση των πρυτανικών αρχών τον Δεκέμβρη, που υπονομεύει τον θεσμό του ασύλου, απαξιώνοντας τις αποφάσεις των φοιτητικών συλλόγων, με πολλαπλή άρση ασύλου και συλλήψεις μέσα στο χώρο του πανεπιστημίου.
Όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν επιλογές των εκάστοτε πρυτανικών αρχών αλλά αφορούν τον ίδιο το θεσμικό ρόλο του πρύτανη, ως υλοποιητή της εκάστοτε πολιτικής.
Έτσι, η καθολική ψηφοφορία που προβλέπει ο νέος νόμος πλαίσιο, παρέχει το «δικαίωμα» σε όλους τους φοιτητές να συμμετέχουν στην εκλογή του πρυτανικού σχήματος. Η διάταξη αυτή με το πρόσχημα της δημοκρατικότητας επιδιώκει να ενσωματώσει το φοιτητικό κίνημα , δημιουργώντας την ψευδαίσθηση της ισότιμης συμμετοχής των φοιτητών στη λήψη αποφάσεων που αφορούν διοικητικά και οικονομικά ζητήματα του πανεπιστημίου. Με τον τρόπο αυτό νομιμοποιεί τις κινήσεις των πρυτανικών αρχών στα μάτια των φοιτητών, αφού αυτοί τους εξέλεξαν και επιπλέον ενισχύει τις πελατειακές σχέσεις μεταξύ υποψηφίων και παρατάξεων.
Όπως και πριν το νέο νόμο πλαίσιο, έτσι και τώρα, οι καθεστωτικές παρατάξεις ΔΑΠ και ΠΑΣΠ ως φερέφωνα των κυβερνητικών τους επιλογών στηρίζουν πολιτικά και στην πράξη την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που προωθείται. Από τη μία στηρίζοντας τα υποψήφια πρυτανικά σχήματα που θα αναλάβουν τον ρόλο του εφαρμοστή της κυβερνητικής πολιτικής, από την άλλη προωθώντας και διευρύνοντας τις πελατειακές σχέσεις και τη διαπλοκή μεταξύ των υποψηφίων και των αυτών.
Η ΠΚΣ-ΜΑΣ από την πλευρά της, ενώ πέρυσι καλούσε σε αποχή, φέτος επιλέγει όχι μόνο να συμμετάσχει στην καθολική ψηφοφορία αλλά και να υποστηρίξει υποψήφιο πρυτανικό σχήμα. Με την στάση της αυτή παίζει προδοτικό ρόλο απέναντι στο φοιτητικό κίνημα που τόσα χρόνια αντιπαλεύει την εφαρμογή του νέου νόμου πλαίσιο και δημιουργεί αυταπάτες για το κατά πόσο μπορεί να υπάρξει πρύτανης που θα αντιταχθεί και δεν θα εφαρμόσει την κυβερνητική πολιτική.
Στο ίδιο μήκος κύματος και η ΑΡΕΝ, χωρίς να παίρνει ξεκάθαρη θέση, κάνει πλάτες στον ΣΥΝ που στηρίζει και αυτός με την σειρά του πρυτανικό σχήμα. Άλλωστε ανέκαθεν αντιλαμβανόταν την καθολική ψηφοφορία ως δημοκρατική πτυχή του Ν. πλαίσιο, τρέφοντας αυταπάτες πως υπάρχουν θετικές διατάξεις μέσα σε έναν νόμο που το φοιτητικό κίνημα έχει απονομιμοποιήσει.
Για τα σχήματα της ΕΑΑΚ οι φοιτητές και οι εργαζόμενοι μέσα από τους συλλόγους τους, τις γενικές συνελεύσεις, μέσα από μαζικούς ανυποχώρητους αγώνες μπορούν να παλεύουν για τις ανάγκες τους και να κερδίζουν κόντρα σε λογικές συνδιαχείρισης, διαπλοκής και ενσωμάτωσης. Το επόμενο διάστημα, ο κάθε πρύτανης θα βρίσκει απέναντί του τη δυναμική απάντηση των φοιτητικών συλλόγων.
ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ - ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΙΣ ΠΡΥΤΑΝΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΛΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ, ΑΝΑΤΡΕΠΟΥΜΕ
